Antybiblia?

 
Ayn Rand, Atlas zbuntowany
Rand, A., „Atlas Shrugged”, Dutton, New York 2005
s: 1168

Jak streścić tę książkę? Nie wiem. Po zakończonej lekturze próbowałam sobie jeszcze raz wszystko przemyśleć, poukładać i skupić się na kilku najważniejszych zagadnieniach. Niestety nie potrafię tego zrobić, bo wszystko wydaje mi się równie ważne.
Zaskoczyła mnie ta książka. Nie spodziewałam się, że jeszcze spotkam w swoim życiu książkę, która będzie tak dobrze napisana i wywrze na mnie tak ogromne wrażenie (teraz przeraża mnie trochę mój brak wiary). A jednak spotkałam taką książkę, tylko że teraz nawet nie wiem od czego zacząć swoje pochwalne peany...


Atlas zbuntowany to przede wszystkim książka, która przekonuje. Nie pamiętam już czy wierzyłam wcześniej w te wszystkie przesłania i założenia, które Ayn Rand prezentuje nam bez ogródek. Chyba nie… Teraz wydają mi się one tak bardzo naturalne i swoiste dla ludzkiej natury, że naprawdę nie chce mi się wierzyć, że mogłam myśleć inaczej. Siła perswazyjna tej książki jest ogromna i, wysoki sądzie, naprawdę nie pamiętam, co było przedtem…

Atlas zbuntowany to książka o ludziach. I o jednym człowieku. O człowieku, który postanowił zatrzymać motor świata i dopiął swego. Gdyby wcześniej ktoś streścił mi książkę w ten sposób, przed moimi oczami stanęłaby jakaś baśniowa lub mityczna wizja, zważywszy na metaforyczny tytuł powieści. A wyobraźcie sobie, że motor świata naprawdę istnieje i naprawdę można go zatrzymać. Można też zacząć świat od początku. Nie wszyscy mogą tego dokonać; ten przywilej zarezerwowany jest dla ludzi, którzy kochają życie tak bardzo, że gotowi są za nie umrzeć. Kochają życie i… siebie. Są dumni, nieugięci, zaradni, pewni siebie i niezależni. Gardzą ludźmi zależnymi i charytatywnością. Ich motto życiowe głosi, by nigdy nie żyć na koszt innych, ale też nie pozwolić, by ktoś inny żył na ich koszt. I nie chodzi tu wcale o to, by dążyć po trupach do celu. Można żyć według własnych zasad i po prostu nie dać się oskubać. I tacy ludzie zbawią świat. W pewnym momencie pomyślałam, że Atlas zbuntowany to taka anty-biblia i dokładne odwrócenie teorii „kochaj bliźniego jak siebie samego”. Tak naprawdę pisarka zapoznaje nas w książce ze swoją filozofią (obiektywizmem), która zakłada, że jednostka powinna dbać tylko o swój interes, by przetrwać – i nie ma w tym nic złego, bo niby dlaczego potrzeba przetrwania miałaby być zła? Tylko w ten sposób przetrwa świat. Ayn Rand wierzyła w kult pieniądza zanim stał się złem.

The man who damns money has obtained it dishonorably; the man who respects it has earned it. [s. 412]

Nie zamierzam nikogo do niczego przekonywać, ale książkę nie tyle warto, co trzeba przeczytać. Mi lektura zajęła sporo czasu, bo nie jest to czytadło, które połyka się w zawrotnym tempie, a potem jedyne, co pozostaje, to niedosyt lub niestrawność. Jest to książka, która zmienia spojrzenie na świat, nawet jeśli ktoś się nie zgadza z jej przesłankami. Chociaż z tą najważniejszą nie sposób się nie zgodzić: ŻYCIE jako najwyższa i niepodważalna wartość. Bo to książka o miłości do życia. I ta miłość naprawdę zaraża. Poniżej jeden z moich ulubionych cytatów:

To love a woman for her virtues is meaningless. She's earned it, it's a payment, not a gift. But to love her for her vices is a real gift, unearned and undeserved. [s. 305]

___________________________________________________
Moje i tylko moje tłumaczenie cytatów:

1) Człowiek, który potępia pieniądze, zdobył je niehonorowo. Człowiek, który szanuje pieniądze, zarobił je.

2) Kochanie kobiety za jej cnoty nie jest niczym wielkim. Zapracowała na to. To zapłata, a nie dar. Dopiero kochanie kobiety za jej wady jest prawdziwym darem, na który nie zapracowała, ani na który nie zasłużyła.

Moja ocena: 6/6