Sekrety rodzinne

Sara MacDonald, Muzyka fal
MacDonald S., „Muzyka fal”, Muza SA, Warszawa 2005
tłum. Maria Olejniczak-Skarsgard
s: 493

Wszyscy przez całe życie szukamy odpowiedzi na pytanie: kim jesteśmy? Chcemy znać swoje miejsce na ziemi i wśród ludzi; czujemy się bezpiecznie, gdy znamy swoją przeszłość, która uwarunkowała nasze obecne JA. Nasze życie ma wówczas sens.
Ale co w sytuacji, gdy całe nasze przekonanie i pewność nagle pada jak domek z kart? Gdy okazuje się, że nasze życie zostało zbudowane na zupełnie innych fundamentach niż dotąd zakładaliśmy?


Muzyka fal to opowieść o rodzinie zmagającej się z widmem przeszłości. Marthę, seniorkę rodu, nawiedzają koszmary przeplatane zanikami pamięci, które wywołuje rozwijająca się w niej choroba Alzheimera. Jak się okazuje, Martha MA o czym zapomnieć. W czasie wojny jako polska Żydówka najpierw dostała się do warszawskiego getta, a potem do Oświęcimia. Dzięki miłości męża, Freda, który zabrał ją po wojnie do Anglii udało jej się poniekąd wrócić do normalnego życia. Osiedlili się w Kornwalii, zbudowali piękny dom z ogrodem w pobliżu morza, którego szum skutecznie koił ból, wychowali dzieci. Wiodą życie z dala od zgiełku świata i obcych ludzi. Niestety przeszłości nie tak łatwo zatrzasnąć drzwi przed nosem. Co gorsza, zatajona przeszłość Marthy pozostaje nie bez wpływu na życie innych członków rodziny, szczególnie jej córki Anny.

Powieść Sary MacDonald, mimo wyzierającego z niej widma wojny, jest ciepła i przepełniona miłością. Można niemal poczuć na swojej twarzy powiew ciepłego kornwalijskiego powietrza. Najbardziej urzekła mnie postać samej Marthy, która mimo gehenny w młodości i choroby na starość, zachowała w sobie urzekającą zdolność do miłości i cieszenia się każdym dniem. Również jej córka intryguje - Anna to prawniczka, której nużący perfekcjonizm objawia się w każdym najmniejszym nawet geście. Anna czuje, że żadna jej cząstka nie pasuje do cichej, ciepłej rodziny, która uwiła sobie gniazdko na wybrzeżu Kornwalii. Nie wie tylko dlaczego…

Jest też córka Anny, Lucy, dopiero wkraczająca na drogę wiodącą ku dorosłości, zakochana w Tristanie, który zostaje wysłany na wojnę do Kosowa. Myślę, że obraz współczesnej wojny pojawia się w powieści nieprzypadkowo. To tak jakby historia zatoczyła koło. Potępiliśmy antysemityzm w czasie II wojny światowej, ale nienawiść etniczna odrodziła się na nowo i, obawiam się, będzie się wciąż odradzać.

Książka porusza poważne problemy, jednak sielskość opowieści łagodzi nieco ich odbiór. Jedynym minusem była dla mnie minimalna sztampowość przedstawionych postaci, jakby trochę za szybko nakreślonych i dość prosty, niemal reporterski język. Nie ujmuje to jednak zbytnio wartości książki, a może być również uznane za zaletę. Naprawdę polecam!

PS. To jedna z tych perełek wyłowionych za 9,90zł na wyprzedaży - i to w dodatku przez moją teściową:)

Moja ocena: 5,5/6