Bałkańska historia miłosna

Życie jest cudem
(oryg. Život je čudo), 2004
reż. Emir Kusturica

Uwielbiam filmy Kusturicy. Budzą one drzemiące we mnie poczucie szczęścia i spełnienia. I chociaż często traktują o rzeczach niebłahych i smutnych, po jego filmach mam ochotę mówić wszystkim, jak bardzo ich kocham i jak piękne jest życie na tym naszym łez padole. Zaczynam wierzyć, że tylko miłość i radość życia ma jakiekolwiek znaczenie, a tragedie i dramaty to nieodłączne atrybuty ludzkiej egzystencji, które po prostu trzeba przetrwać z uśmiechem na ustach.



W filmie Życie jest cudem rzeczywistość zlewa się z groteską. Poznajemy w nim inżyniera Lukę, który pracuje w górach nad projektem życia – budową połączenia kolejowego między Serbią a małym górskim miasteczkiem. Towarzyszą mu żona Jadranka i syn Milos. Cała rodzina wiedzie życie raczej beztroskie ubarwiane jedynie sporadycznymi napadami szału żony Luki, niespełnionej śpiewaczki operowej. Sielankę burzy wybuch wojny domowej w Bośni. Tak naprawdę w filmie nie widzimy zbyt wielu obrazków z wojny, słyszymy jedynie jej dalekie odgłosy. Wojna jednak znajduje sposób, by wedrzeć się do rodziny ambitnego inżyniera: Milos zostaje powołany do wojska, a Jadranka ucieka z węgierskim muzykiem. Tak więc Luka ma swoją prywatną wojnę. Jego syn wkrótce zostaje wzięty do niewoli, a do domu Luki trafia piękna muzułmanka, Sabaha, która ma być wymieniona na Milosa.

I w tym momencie Luka odnajduje sens życia. Zakochuje się w pięknej dziewczynie miłością zakazaną – ale nie od razu – powoli, nieśpiesznie, nieświadomie. Tam, daleko, wojna zbiera swoje żniwo, a oni odgrodzeni od świata czterema drewnianymi ścianami górskiego domku, rozkoszują się sobą. Gdy przychodzi świadomość, miłość wybucha całą gamą kolorów, pęka jak dojrzały i nabrzmiały sokiem owoc i żadna wojna hulająca na świecie nie może jej zagrozić. Piękna to miłość i szalona. Niezapomniana jest scena, gdy kochankowie w miłosnym uniesieniu wypadają, turlając się, z domu na ganek, z ganku na schody, a potem dalej po zboczu, na którym stoi domek… Kusturica ubarwia wszystko niezwykłą muzyką Bregovica i komizmem, które sprawiają, że nie pamiętamy o tragedii rozgrywającej się tuż obok. Życie jest cudem to komedia, która traktuje o bardzo poważnych rzeczach.

W filmie ważną rolę zagrały zwierzęta, które stanowią nieodłączne, choć nie zawsze pożądane towarzystwo człowieka. A więc są niedźwiedzie, które zabijają mieszkańca wioski, jest kot i pies, które śpią z Luką i Sabahą w jednym łóżku, jest koń, który wprasza się do domu i gra w szachy i nareszcie jest nieszczęśliwie zakochana oślica, która chce rzucić się pod pociąg. Naprawdę dobrane towarzystwo…

Idealny film na jesienną depresję. Polecam!

Moja ocena: 5/6